Strona:PL Tołstoj - Zmartwychwstanie.djvu/227

na — zachowawczą gazetę. — Ja wiem, ty jesteś liberałem.
 — Nie wiem, czy jestem liberałem, czy czem innem — rzekł, uśmiechając się Niechludow.
 Dziwiło go, że zawsze zaliczanym bywał do jakiejś partyi, a to tylko dlatego, że wydając sąd o człowieku, utrzymywał, że trzeba go najpierw wysłuchać, że wobec prawa wszyscy ludzie równi, że nie należy znęcać się i bić ludzi w ogólności, a w szczególności takich, którzy są osądzeni.
 — Nie wiem, czy jestem liberałem, czy nie, ale uważam, że dzisiejsze sądy, choć są liche, ale zawsze lepsze od poprzednich.
 — A jakiego wziąłeś adwokata?
 — Fanarina.
 — Ach, Fanarin! — rzekł, marszcząc się Maslennikow, bo przypomniał sobie, jak w roku zeszłym tenże Fanarin badał go w sądzie jako świadka i z nadzwyczajną uprzejmością w ciągu pół godziny ośmieszał go wobec licznego audytoryum.
 — Jabym ci go nie radził tego Fanarina. C’est un homme taré.
 — Jeszcze jedna prośba. Znałem dawniej młodą pannę nauczycielkę, to bardzo biedna istota, i obecnie także uwięziona. Chce się zobaczyć ze mną. Możesz dać mi przepustkę.
 Maslennikow przekrzywił na bok głowę i zamyślił się.
 — To polityczna?
 — Tak...
 — Odwiedzanie politycznych dozwala się tylko rodzinie. Ale ja ci dam przepustkę. Je sais que vous n’abuserez pas...
 — Jak się nazywa ta twoja protégée?
 — Bogoduchowska.
 — Elle est jolie?