Strona:PL Tołstoj - Zmartwychwstanie.djvu/58

 — Szymon syn Piotra Kartinkin — wygłosił sucho i szybko, najwidoczniej przygotowawszy się do odpowiedzi.
 — Stan?
 — Włościanin.
 — Gubernia i powiat?
 — Z Tulskiej guberni, z Kropiwińskiego powiatu, gminy kupianskiej, wsi Borki.
 — Ile lat wieku?
 — Trzydzieści cztery, rodziłem się w tysiąc ośmset...
 — Jakiego wyznania?
 — Rosjanin — prawosławny.
 — Żonaty?
 — Kawaler.
 — Rodzaj zajęcia?
 — Numerowy z hotelu „Maurytania”.
 — Oskarżony był pod sądem?
 — Nigdy — jako się żyło przedtem...
 — Nie był oskarżony pod sądem?
 — Nigdy, uchowaj Boże.
 — Kopię aktu oskarżenia doręczono?
 — Otrzymałem.
 — Proszę usiąść. Eufemia Iwanowna Boczkowa — rzekł przewodniczący, zwracając się do następnej podsądnej.
 Ale Szymon stał jeszcze, zasłaniając sobą Boczkowę.
 — Kartinkin — proszę usiąść.
 Kartinkin stał ciągle.
 — Kartinkin proszę usiąść!
 Ale Kartinkin stał dalej i usiadł dopiero wtenczas, kiedy nadbiegł komisarz z krzywą głową, i wytrzeszczywszy oczy z tragicznym szeptem przemówił: — Siąść! siąść!
 Kartinkin siadł równie szybko jak i wstał, owinął się w chałat i znów zaczął, milcząc, poruszać szczękami.