Strona:PL Tołstoj - Zmartwychwstanie.djvu/69

 Masłowa milcząc, patrzyła w oczy przewodniczącemu.
 — Proszę opowiedzieć, jak to się stało.
 — Jak się stało? — zaczęła prędko mówić Masłowa. — Przyjechałam do hotelu, zaprowadzili ranie do numeru, tam był on, ale już bardzo pijany. (Z wyrazem dziwnego przerażenia w oczach wymawiała wyraz „on“). Chciałam odjechać, ale nie puścił.
 Zamilkła, niby tracąc wątek opowieści, czy też myśląc o czem innem.
 — No — a potem co?
 — Cóż potem? Potem pobyłam czas jakiś i wróciłam do domu.
 W tej chwili podprokurator; podniósł się z miejsca, opierając się na łokciu w dziwaczny sposób.
 — Chce pan zadać pytanie? — rzekł przewodniczący, i otrzymawszy odpowiedź twierdzącą, dał znak, że pytać można.
 — Ja chciałbym zapytać, czy podsądna znała przedtem Szymona Kartinkina — rzekł prokurator, nie patrząc na Masłowę.
 I rzuciwszy pytanie — zacisnął usta i nachmurzył się.
 Przewodniczący pytanie powtórzył. Masłowa z przestrachem zaczęła patrzeć na podprokuratora.
 — Szymona? Znałam — odrzekła.
 — Chciałbym dowiedzieć się, jaki to był rodzaj znajomości. Czy oskarżona często widywała się z nim?
 — Jaka znajomość? Wołał mnie do gości, a nie znajomość — odpowiedziała Masłowa, patrząc niespokojnie to na podprokuratora, to na przewodniczącego.
 — Chciałbym dowiedzieć się, dlaczego Kartinkin brał dla gości Masłowę a nie inne dziew-