Pisański pisze[1]: „Za nieszczęśliwy znak uważa się, kiedy kura gdacze, i niewinna ta wieszczka zazwyczaj przypłaca potym głową swoje zuchwalstwo. Są także ślady wróżb z lotu ptaków. Tak np. liczne stada wielkich ptaków drapieżnych są zwiastunami wtargnienia licznych zastępów wojennych. Walka ptaków w powietrzu oznacza również wojnę. Jeżeli bocian opuści gniazdo na jakim domu, dom musi się spalić w tym samym roku. Wiele osób uważa za grzech zabić jaskółkę.“
Kiedy kura gdacze, oznacza to wielkie nieszczęście. Kura w takim razie jest nieodwołalnie zgubiona: natychmiast ucinają jej głowę. (Działdowo). Kracząca wrona także oznacza nieszczęście. (Wielbark).
Kiedy sowa usiądzie na domu i woła żałośnie: puść! wtedy ktoś umrze; kiedy zaś woła śmiejącym się głosem: kołys będą chrzciny.
Kukułkę Mazur, zarówno jak i Niemiec, uważa za ptaka wróżącego. Skoro się usłyszy jej głos, powtarza się następujący wierszyk:
Kukaweczko,
Moja miła panieneczko,
Licz, licz, licz,
Wiele lat ja jeszcze będę żyć.
Ile razy odezwie się kukułka, tyle lat życia ma się jeszcze przed sobą. Jeżeli, słysząc kukułkę po raz pierwszy na wiosnę, ma się przy sobie pieniądze, to przez cały rok ich nie zbraknie. (Dąbrówno).
Prawo i lewo stanowi wielką różnicę przy wróżbach. Co się stanie na lewo, oznacza dobre, co na prawo — niedobre.
Kogo świerzbi lewa ręka, ten dostanie pieniądze; kogo prawa, ten będzie miał wydatek.
Kogo świerzbi lewe oko, ten śmiać się będzie; kogo prawe, ten będzie płakał.
- ↑ Nr. 23, § 19.
umrzeć. Nie pozwolą skrzywdzić bociana, gdyż utrzymują, iż gdzieindziej bociany są ludźmi. Kiedy kury wabią, mają one widzieć ducha, który błąka się w pobliżu i pragnie być przy ludziach. (Sz. Grunau w N. Pr. Pr.-Bl., 1846, t. II, str. 337, 338).
