Ta strona została przepisana.
- (na poprzedniej stronie)
W razie przekroczenia wyżej wymienionych norm zużycia i uszkodzeń taboru, ten ostatni, na życzenie Rosji i Ukrainy, może być doprowadzony do należytego stanu ich środkami i na ich koszt, w terminach, wskazanych w punkcie 3 Działu II Załącznika niniejszego. - Za przekroczenie w taborze, zwracanym w naturze, norm zużycia i uszkodzeń tegoż, wskazanych pod literą b punktu niniejszego, Rosja i Ukraina płacą Polsce, według cen, wskazanych w punkcie 4 Działu II Załącznika niniejszego. Za doprowadzenie zwracanego Polsce taboru przez naprawę tegoż w Rosji i Ukrainie do stanu, przewyższającego normy, wskazane pod literą b punktu niniejszego, Polska zwraca Rosji i Ukrainie koszta tej naprawy według tychże cen.
4. Wartość innego, poza taborem, mienia kolejowego, zwróconego Polsce w naturze, będzie określona przez Mieszaną Komisję Reewakuacyjną na podstawie przedwojennych cen inwentarzowych. Wartość ta będzie odliczona od sumy, ustalonej w ustępie trzecim punktu 1 Działu I Załącznika niniejszego.
Dział II.
1. Wartość zwracanego taboru szacuje się w następujący sposób:
- parowozów — według następującej formuły:
x = mA · (A — B) + n
gdzie x oznacza poszukiwaną średnią wartość parowozu,
A — przeciętny prekluzyjny wiek parowozów, wycofywanych z inwentarza, przyjmowany w wysokości 39,5 lat,
B — średni wiek parowozu w dniu 1 stycznia 1921 roku,
m — wartość początkową parowozu według inwentarza,
n — wartość materjałów, otrzymywanych z parowozu po rozbiórce, równą 15% jego ceny inwentarzowej;
- wagonów osobowych — w wysokości 65% ich ceny inwentarzowej;
- wagonów towarowych — w wysokości 70% ich ceny inwentarzowej.
2. Stosunek ilościowy poszczególnych kategoryj napraw w zwracanym taborze chorym nie powinien przekraczać norm następujących:
- w parowozach:
wymagających naprawy głównej
30%
„ „ połączonej z podnoszeniem
parowozu
parowozu
30%
„ „ bieżącej
40%
- w wagonach osobowych:
wymagających naprawy głównej
35%
„ „ średniej
35%
„ „ bieżącej
30%
