Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/121

na wszystko mająca oko; późniéj, nim się bal skończy, Marya wynagrodzi to panu.
 Szczególny uśmiéch przebiegł pod wąsem majora Borougham.
 — Rio-Santo cóś się opóźnia! rzekł do ucha doktorowi Muller.
 Doktor Muller odpowiedział cicho, lecz najczystszą, jeżeli pie najwyszukańszą angielsczyzną, i zupełnie bez niemieckiego akcentu.
 — Rachuje na poczciwą lady Campbell, i niech mię djabli porwą jeśli nie ma racyi.... Gdyby nie ona, nie ręczyłbym za małę.
 — Mała bada sama siebie... nie wie co począć... zdaje mi, że kocha tego drugiego.
 — Bah! ma może serce... ale nie ma oczu?
 — Zresztą ma ciotkę!...
 Ciotka mówiła do siostrzenicy:
 — Moje dziecię najgorsze już przeminęło... Teraz reszta do mnie należy... O! gdyby nie o ciebie Maryo chodziło, nie podejmowałabym się tak trudnego obowiązku... Biédny Frank!... Ale idzie o twe szczęście: poświęcę się kochana córko.
 I pocałowała miss Trewor w wilgotne i zimne czoło.