Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/173

 — Mocna! powtórzył Tom Turnbull wzruszając ramionami, słuchajcie no chłopcy, czy czujecie wy w sobie duszę?
 — Tak, niech mię Bóg potępi! odrzekł mały Ślimak.
 — Cóź mamy czynić? spytali drudzy.
 Tom nic nie odpowiedział, ale poskoczył na-przód i uderzył olbrzymim swym butem w podporę kraty.
 Krata zachwiała się, ale nie przewróciła.
 — Co to jest? zawołał z gniewem, wzruszony pan Smith.
 Tom chciał powtórzyć swoje manewra. Bob Lantern zatrzymał go.
 — Za nadto hałasujesz, mój mały, rzekł; zawsze trzeba tak się przyszykować, aby wszystko robić od jednego zamachu.
 I bez rozpędzania się, bez wielkiego na pozór wysilenia, tak silnie uderzył żelazną swą piętą w kratę, że zamek z łoskotem odleciał.
 To uczyniwszy odskoczył na bok, wpuszczając całą tłuszczę do ukrytego biura.
 — Jedno tylko dałem pchnięcie, ale było djable piękne!
 Gdy naszych trzydziestu sześciu oblegających wpadło do kryjówki; — pan Smith ostrzeżony