Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/189

 Pan Edward zapewne ten argument uznał stosownym, bo przychylnie kiwnął głową.
 — To dobrze, rzekł, proś pana Smith, aby ci zapłacił.
 — Wolałbym raczej, jeśli to wszystko jedno, odpowiedział zakłopotany Bob-Lantern, dostać wprost z ręki Waszéj Wielmożności.
 — A to dla czego?
 — Zycie okropnie drogie, a...
 — I cóż?
 — A pan Smith powie, że mi już raz zapłacił.
 Pan Edward rzucił mu dwa suwereny i dał znak odejścia.
 Bob-Lantern pocałował dwie sztuki złota, jak to czynią żebracy odbierający jałmużnę.
 — Niech was Bóg błogosławi! rzekł.
 A odchodząc dodał:
 — Kilka nędznych szyllingów, kiedy kwestarkom daje dziesięcio-funtowe banknoty; to niesprawiedliwie... Możeby chłystek był wspaniałomyślniejszym!... Kaducznie chce mi się tego sprobować....
 Pan Edward pozostał na swéj sofie i ciągle patrzył w okno, którego szyby szczelnie teraz