Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/206

 Klara nie słyszała. Głowa jéj gubiła się, serce wyrywało się ku Edwardowi, który błagalnym giestem zdawał się zebrać u niéj litości.
 Dwie łzy zadrżały na powiekach młodéj dziewicy i gorące spadły na jéj policzki.
 — On mię kocha, o Boże! szepnęła.
 Edward, dostrzegłszy swe zwycięztwo, położył palec na ustach i przesłał pocałunek przez ulicę.
 Tą razą szpilka nie mogła utrzymać firanki. Klara obraziła się. — Firanka spadła.
 W téj saméj chwili nagle otworzono oboje drzwi wiodących do pokoju młodéj dziewicy.
 — Klaro! Klaro! zawołali zarazem mistress Mac-Nab i Stefan, wchodząc jednocześnie.
 Klara zadrżała, jak matka nasza Ewa, gdy ją Stwórca schwytał na uczynku.
 — Co tam robisz, moja córko? spytała mile mistress Mac-Nab; już od pięciu minut wołam na cię!
 — Panienka musi tam mieć cóś bardzo interessującego, rzekł surowo Stefan, kiedy nie słyszała ani mojego, ani méj matki głosu?...
 Młoda dziewczyna zająknęła się i nie mogła nic odpowiedzieć. Stefan, któremu ciągle tkwiły w pamięci zazdrośne podejrzenia, rzucił się ku