Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/397

 Widzę jakąś lady, dla Boga! w atłasowéj sukni, ma na sobie mnóstwo błyskotek, odrzekł Ślimak.
 — Czy widzisz rękę téj lady?
 — Widzę jednę.
 — Którą?
 — Czekaj milordzie, niech się lepiéj przypatrzę... Prawą... Nie! lewą, opartą na poręczy loży... Ah! święty Jerzy jakież piękne pierścionki! jakżeby się moja ładna Madge cieszyła, gdyby miała parę podobnych!
 — Milcz... A więc jest to lewa ręka?... Na jednym z jéj palców powinieneś widzieć pierścień, który błyszczy mocniéj jak inne.
 — Tak mi się zdaje, milordzie, tak... Można powiedzieć, że to kawałek słońca!
 — Ustąp stamtąd!.
 Znowu otwór zamknięto. Ślimak znalazł się po raz drugi w głębokiéj ciemności.
 — Lewa ręka i pierścionek na palcu, powtórzono mu, mocno za ramię ściskając. Czy będziesz o tém pamiętał?
 — Będę milordzie.
 — Teraz chodź tutaj.
 Pchnięto go wprawą stronę loży — nieznacznie uchylono ekram i znowu żywy promień