Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/414

 — Pojedynek! powtórzyła Marya zaledwie oddychająca.
 — I jest raniony...
 — Ale lekko, wszak prawda mój panie? przerwała znowu lady Campbell dając znak głową, który nakazywał potwierdzającą odpowiedź.
 — Przepraszam panią, odpowiedział Lantures-Luces... raniony jest niebezpiecznie, bardzo niebezpiecznie.
 — Frank!... raniony!... słabo szepnęła Marya, wsparła ręką blade swe czoło i zamknęła oczy.
 — Co do nazwiska jego przeciwnika... mówił daléj Lantures-Luces.
 Wtém nagle zatrzymał się: markiz silnie ścisnął go za rękę.
 — Dobrze, mój kochany, dobrze, rozumiem cię, dodał; ale nie ciśnij tak mocno... mniemam, ze nic nadto nic powiedziałem!... wreszcie, nie wiem jak się nazywa ten co zranił biédnego Franka.
 Lady Campbell i Rio-Santo spojrzeli po sobie; jedno spojrzenie było zapytaniem, drugie wyznaniem.
 Miss Trewor spuściła rękę i otworzyła oczy.
 — Wszak tu mówiono, że Frank Percewal jest raniony? szepnęła, raniony niebezpiecznie o Boże!