Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/417

świecie, miłość jest rzeczą, którą ukrywać należy.
 Hrabina z uśmiechem wzięła ją za rękę.
 — Chciałabym być twoją przyjaciółką pani, rzekła Zuzanna.
 — Jestem twoją pani, odpowiedziała Ofelia, ilekroć będziesz tak jak dziś wieczór szczęśliwa; przybywaj do mnie: widok twego szczęścia pocieszać mię będzie; ilekroć cierpiéć będziesz, przybywaj także, przybywaj tém bardziéj: cierpiémy mniéj, kiedy cierpiémy we dwoje.
 Zuzanna spojrzała na nią zdziwiona.
 — Ty pani, tak jaśniejąca, tak piękna, rzekła, mówisz o cierpieniach!
 — Niech cię Bóg zachowa, pani, rzekła Ofelia usiłując znowu uśmiechnąć się, ciebie, która jesteś jeszcze bardziéj jaśniejącą i piękniejszą, abyś się miała dowiedzieć, że wysokie urodzenie i piękność nie mogą nas ustrzedz od cierpień.
 Zuzanna lekko uścisnęła rękę hrabiny w swoich ręku.
 — Nie kochałam nikogo bardziéj jak ciebie pani i jego, rzekła; te co mają siostrę są szczęśliwe...
 Pożegnały się dopiéro w teatralnym przysionku po skończoném widowisku.