Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/443

ła od lat dziesięciu, a który, jak mówią, sprawuje teraz interesa bogatego hrabi de White-Manor... A jednak, o Chryste! to jest ostatni mój kochanek.
 — Peggy, kochana przyjaciółko! Peggy!
 — Niech mię djabli porwą jeśli nie otworzę, rzekła szynkarka kładąc koniec swéj niepewności; w każdym razie Gilbert Paterson był to szelma, ma więc prawo wejść tu.
 Otworzyła drzwi i wszedł intendent hrabiego... Odziany był szerokim płaszczem, kapelusz spadał mu na oczy.
 — Dobry wieczór Peg, rzekł natychmiast głos zmieniając, dobry wieczór.
 — O święty Boże! jakżeś utył Gilbercie, jakżeś się zestarzał, posiwiał, mój kochany?
 — Dobrze Peg!... Biją się u ciebie tego wieczoru?... Dobrze, poczekam aż się skończy bitwa.
 — Cóż rozkażesz?
 — Potrzebuję łotra bez bojaźni i wewnętrzności, moja Peg!
 — Dla Boga! Gilbercie, masz tu w czém wybrać...
 Pomóż mi, proszę cię, zamknąć drzwi.