Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/457

 — Czy go na prawdę zupełnie zabiją? spytała.
 — Tak Loo, tak moja siostro. Jak Bóg żywy, sama się o tém przekonasz.
 — Kiedy tak, odpowiedziała Loo, muszę wprzód wypić mój rum.
 Napiła się i przetarła sobie oczy.
 — Biédny Mich, powiedziała po-cichu, jakże on mię bił... Wyjmij mu, Ślimaku, tytoń z kieszeni... Nie raz myślałam, że mię zabije... O! gdyby mógł był mię zabić!...
 Założyła ręce na piersi i wydała głuche westchnienie.
 — Ogień, rzekła znowu, ogień pali mię w środku!
 — Zaczynajcie! zawołał burker.
 — Zaczynajcie! powtórzyli obaj sekundanci.
 Tom i Mich wściekli z bolu rzucili się znowu na siebie zgrzytając zębami. Ten attak trwał krótko: Bishop przez pełne okrucieństwa wyrachowanie nie dozwolił mu trwać całéj minuty; ale i to było za nadto. Gdy znowu rozłączono walczących, widok ich był przerażający.
 Mich uchwyciwszy oburącz za czoło Toma, zdarł mu pazurami skórę z czaszki, która spadała teraz na oczy jak ciężka opaska. Tom zaś