Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/463

 — HejJ Bob, Pójdź tu łotrze! zawołał Bishop.
 — Wasza Wielmożność raczy darować, odpowiedział Lantern; zdaje mi się, że się znamy... Za chwilę powrócę... jest tam w drugiéj izbie niezmiernie kapryśny jegomość... Nie najlepiéj wychodzi, kto go niecierpliwi.
 Bob! brudna szelmo! zawołał znowu Bishop; pójdź tu!
 — Zaczekam, mruknął intendent hrabiego de White-Manor.
 Bob spiesznie wrócił do kantoru.
 — Oto jestem, mój zacny panie Bishop, rzekł; jest tam jeden dżentlmen, który na mnie czekał, ale panu daję piérwszeństwo, bo tak należy.
 — Tak należy, powtórzył Bishop. Czego mi nie dają to biorę sam, przyjacielu Bob, a ty jesteś rozsądnym człowiekiem... Idź zamknij drzwi Bobie, aby ten twój dżentlmen nie słyszał tego co ci powiem.
 Bob usłuchał.
 — Tego, co ci mam powiedzieć, zaczął znowu burker nieco zakłopotany, niech mię djabli wezmą, nie powiedziałbym nikomu innemu. Nie podejmowałem się nigdy nic podobnego. Ale ty Bobie nie masz ani serca, ani duszy... i byleby ci dobrze zapłacono...