Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/47

 Piérwsze to dopiero słowo usłyszał od niéj Tyrrel. Głos jéj słodki i poważny odpowiadał wyrazowi twarzy. Była piękna, lecz ponura.
 — Do Tamizy! powtórzył Tyrrel. Miałaźbyś myśleć o śmierci.
 — Tak jest, odpowiedziała Zuzanna.
 — A to dla czego, moje dziécię? dla czego?
 — Bo nie mam ani nadziei na przyszłość, ani schronienia na teraz.
 — Dam ci schronienie Zuzanno, i wrócę ci spokojność.
 Zuzanna szła daléj.
 — Bardzo często i wielu już mi to samo obiecywało, rzekła; chcieli mię kupić... I pan zapewne ten sam masz zamiar... nie jestem do sprzedania.
 — Niech Bóg broni! Zuzanno.
 — Kocham kogóś, mówiła znowu; i dla tego nie mogę sprzedać się.
 Tyrrel zdziwiony, cofnął się.
 — Tylko dla tego? zapytał.
 — Tak, odpowiedziała dziewczyna znudzona.
 Już tylko miała kilka kroków do Tamizy, ale Tyrrel ujął ją za rękę i rzekł ze szczególném wzruszeniem ciekawości.