Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/484

dziurki wydrążonéj w jednéj z dolnych okiennic, ale nie mogła żadną miarą tego dopiąć. Nakoniec zawołała stangreta, który wziął ją na ręce i podniósł do żądanéj wysokości.
 Przyłożyła do niéj usta i głośne dała hasło.
 — Kto tam? ryknął gruby głos za okiennicą.
 — Donna della notte, carissimo mio, odpowiedziała mała kobiéta przez dziurę w okiennicy.
 Głos wewnątrz zamilkł.
 Lady B*** nie mogła zrozumieć wymówionych słów. Wszystko to w jéj przekonaniu sięgało najśmieszniejszych granic niepodobieństwa. — Mniemała się być igraszką snu fantastycznego.
 — A no! i cóż! zawołała znowu mała kobiéta tonem gniewu.
 — Mów z nimi uczciwą angielszczyzną! do licha! rzekł stangret; jest tam kilku dzielnych chłopaków, którzy nie rozumieją twéj djabelskiéj francuzczyzny.
 — Gentlewoman of the night! dosyć wdzięcznie wymówiła mała kobiéta.