Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/523

 — Być może, odpowiedziała z uśmiechem lady Campbell, ale ja znowu wiém to, czego ty nie wiész bracie... Markiz de Rio-Santo prosi o rękę twojéj córki milordzie.
 — Bardzo dobrze, milady... ale odmawiam ręki mojéj córki markizowi de Rio-Santo.
 — Eh! żartujesz mój bracie.
 — Nie, wcale nie żartuję!
 — Ależ namyśl się przynajmniéj.
 — Traciłbym czas nadaremnie, milady.
 — Przynajmniéj poradź się córki, mówiła daléj lady Campbell.
 — A to na co? spytał starzec marszcząc białe brwi.
 — Przyzwoitość tego wymaga, bracie, odpowiedziała lady Campbell; być może, iż...
 — Nie rozumiem cię moja pani.
 — Słowem, milordzie, zawołała lady Campbell, cóźbyś powiedział, gdyby siostrzenica moja kochała Rio-Santa?
 Lord James Trewor cofnął się krokiem w tył. Wzdęły mu się żyły na czole. Nie było to już małe przedchwilowe uprzedzenie przeciw Frankowi Percewal, ale piękny, czysto-angielski gniew, groźny przeklęstwy, boksami — skoro tym ostatnim sprzyjają okoliczności.