Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/529

sądną... nie znałam sama siebie... byłam nierozsądną i nieszczęśliwą mój ojcze!
 — Biédne dziécię! pomruknęła lady Campbell; ona w gorączce.
 Lord Trewor giestem nakazał jéj milczenie.
 — Teraz, potwarzają go! zaczęła znowu Marya; mówią, że kocha inną... ah! to okropnie mój ojcze, potwarzać ranionego, umiérającego może!
 — Umiérającego! powtórzył lord Trewor; co to wszystko znaczy moja pani?
 — Frank Percewal miał pojedynek milordzie, odpowiedziała zakłopotana lady Campbell.
 — Ja chcę się z nim widziéć mój ojcze, rzekła znowu Marya; zawieź mię do niego... Dowiémy się zaraz, czy trzeba wierzyć tym niegodziwym oskarżeniom... Franku! mój dobry Franku!... o! ileż ucierpiałam!...
 Lord Trewor zadzwonił.
 — Niech zaprzęgają, rzekł; natychmiast!... Uspokój się Maryo... nie wiedziałem o niczém... Pojadę do Percewala...
 — A ja mój ojcze?
 — Ty?...
 Lord Trewor spojrzał na siostrę.