Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/535

 — Do djabła mruknął lord James, ta kobiéta, powiadasz miss Maryo?... Na honor nie znam jéj wcale!
 — Ale ja ją znam! głucho odpowiedziała miss Marya i znowu zupełnie zbladła.
 Całe jéj ciało zadrżało jak w febrze, zaledwie oddychać mogła.
 Lord Trewor wielce żałował, że ją wziął z sobą. Od samego początku drogi, mocno wyrzucał sobie tę nieroztropność, ale złe było już niecofnione.
 — Odwagi! moja córko! rzekł nakoniec ukrywając własne wzruszenie.
 A potém dodał ukradkiem:
 — Ah! łotrze Franku!
 — Dosyć mam odwagi, odpowiedziała Marya z przymusem; ale na coż jeszcze czekamy milordzie?... przybyliśmy odwiedziéć Fraka Percewal, i oto jego mieszkanie.
 Lord Trewor namyślał się.
 — Moja córko, rzekł po chwili, głosem wzruszonym, ale mocnym i niedopuszczającym odpowiedzi, działałem zbyt nagle. Nie powinnaś była być tutaj... Przynajmniej nie zapomnę się do tego stopnia, iżbym miał narażać córkę Trewora... Zostaniesz tu, miss Maryo... Ja sam