Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/536

pójdę, odwiedzę wielce szanownego Franka Percewal.
 — Zawsze ci byłam posłuszna mój ojcze, odpowiedziała Marya z wzrastającą co chwila boleścią; poddaję się twojéj woli... Ale na imię Boga! wysłuchaj mojéj pośby; przyrzeknij, źe mi powiész... Widzisz mój ojcze, że jestem silna!... Przyrzeknij że powiesz, czy ta kobiéta!...
 Zamilkła i położyła rękę na upadającym sercu.
 — Czy ta kobiéta, dodała, ma prawo stawać między mną a Frankiem Percewal.
 — Przyrzekam, odrzekł lord Trewor po niejakiém wahaniu się.
 — Na honor twego nazwiska, ojcze!
 — Na honor mego nazwiska...
 Już blizko pół godziny nieszczęśliwy, ociemniały sir Edward Mackenzie siedział w głowach Franka Percewala. Stefan Mac-Nab przepędziwszy całą noc i większą część dnia przy swym przyjacielu, korzystał z obecności poczciwego sir Edwarda i ujmującéj jego grzeczności, i wyszedł do Cornhill dla dania znać o sobie.
 Od wczorajszego wieczoru nie widział ani matki, ani Klary, o któréj myśl skracała mu długość bezsennie przepędzonéj nocy. Od chwili przybycia sir Edwarda, znikła wszelka niespo-