Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/609

 I pochylił się dla wskazania miejsca. W tém jakiś biały przedmiot uderzył go w oczy, żywo go porwał.
 Była to batystowa chustka od nosa z cyfrą K. M. F. wyhaftowaną na rogu.
 Laird cały się wyprostował; z oczu jego błyskały płomienie; okropnie krzyknął:
 — I Klara także! a więc obie!... obie zarazem!
 Twarz lairda przybrała wyraz tak strasznéj groźby, że oberżystka umknęła cała drżąca drzwi za sobą zatrzasnąwszy, i zostawiła męża na łaskę Boga.
 Angus zwolna ku niemu postąpił, porwał go za piersi i jak dzieckiem cisnął o ziemię.
 — Łaski! łaski! stęknął oberżysta na pól umarły, ze strachu.
 Angus z wściekłości tak mocno zacisnął zęby, ze o mało się nie połamały; z nadludzkiém wysileniem ledwo zdołał wymówić:
 — Czyście je zabili?
 — Nie, Wasza Wielmożności, nie, na moje zbawienie! zawołał Gruff; napiły się trochę opium i więcéj nic.
 Z piersi lairda wydobyło się długie westchnienie.