Strona:PL Trolopp - Tajemnice Londynu.djvu/673

 Powiedziałbyś, że wraca z jakiéj rozpusty, lub z niebezpiecznéj i z trudnością wytrzymanej bójki.
 Zapytanie Zuzany, nagle wyrwało Briana de Lancester z nadziemskiéj sfery, po któréj bujał od kilku minut. Wstał czém prędzéj i spojrzał w lustro.
 Przebacz, milady, przebacz; na honor nie sądziłem, aby mię tak znieważono.
 — Ależ na imię nieba! milordzie, co ci się przytrafiło? zawoła Zuzanna niespokojna.
 — Coś bardzo ważnego, z uśmiechem odpowiedział Lancester; co tylko może być najważniejszego, milady... Dopuściłem się zbrodni Stanu.
 Księżna de Longueville nie zrozumiała tego.
 — Zbrodni stanu! powtórzyła — tonem objawiającym że nie pojmuje tego.
 — Tak jest milady, mówił dalej Brian, poprawiając tymczasem rorzucone włosy i ubiór, ale to nie tłómaczy mię bynajmniéj, i błagam cię pani, chciéj wierzyć, gdybym się był przejrzał w zwierciedle nim zapukałem do drzwi twoich...