Ta strona została przepisana.
(trybem) mogłoby zostać zniszczone. Nas znowu najwrażéj podobno tameczni Grecy trwożyliby się gdybyśmy nie przybyli (wcale) do nich, zatém téż gdybyśmy pokazawszy im potęgę swoją wkrótce oddalili się z nią znowu; przeciwnie gdybyśmy w czem poszwankowali, bardzo szybko wzgardziwszy nami z siłami tamtostronnemi uderzyliby na nas. Co bowiem najodleglejsze, wiemy o tém wszyscy, mocno uderza umysły, owoż to co najmniej sławę na próbę wystawiło. Czegoście teraz sami o Athenczykowie na Lakedaemończykach i sprzymierzonych doświadczyli; dla przemożenia ich bowiem nad oczekiwanie w tem czegoście się z razu lekali, już pogardziwszy nimi do Sicylii sięgacie pragnieniem. Należy atoli nie odnośnie do niepowodzeń przeciwników w dumę się podnosić, ale zamysly ich opanowawszy tchnąć odwagą; ani też sądzić że Lakedaemonczycy czego innego baczą nad to jakimby sposobem korzystając z (czasu) swego poniżenia nawet teraz jeszcze, gdyby zdolali, oszukawszy was hańbe swą zmazali, o ile ci nad wszystko inne a przez czas jak najdawniejszy slawe cnoty swej utrzymać z natężeniem starają się. Tak iż nie o Egestaeów na Šicylii, tych barbarzyńców, do zapasu bieżeć będziemy, jeśliśmy roztropni, ale jakbyśmy przeciwko zasadzkom miasta kilkowładczo (oligarchicznie) rządzonego najszczelniej się obwarowali. Tudzież pamiętać wam trzeba iżeśmy dopiero co od ciężkiej choroby i wojny na krótki czas wytchnienie znaleźli, tak iżeśmy i w pieniądze i w ludność nieco się wzmogli; owoż te pomoce, słuszna jest, aby tutaj do szafowania na obronę nas samych pozostawały, a nie za całość tych oto wygnańców wsparcia naszego proszących (wyrzucane były), którym pięknie skłamać przydaje się, podczas gdy narażając swojego bliskiego, ponieważ słowa tylko ofiarują, albo w pomyślnym razie do wdzięczności mało wartającej znać się będą albo klęski gdzie doznawszy przyjaciół razem z sobą zgubią. Jeżeli zaś ktoś do naczelnictwa z zadowoleniem wybrany radzi wam wypływać z flotą, własną tylko sprawę mając na oku, zkądinąd i za młodym jeszcze będący do przewodniczenia szykom, ażeby podziwiano jego piękne sprzęgi, a do podniesienia przepychu dopomogło coś to naczelnictwo; to ni temu nie nastręczcie pory do świetności osobistej z niebezpieczeństwem (całego) Miasta, lecz wierzajcie że takowi ludzie zamożność publiczną uszkadzają a własną rozpraszają, tudzież że tu chodzi o sprawę wielkiej wagi a bynajmniej taką, w którejby młodzieniec zdolnym był zbawienne podać rady i szparko rzecz załatwić. Takichto ja widząc teraz tutaj przy tymże mężu jako zachęcicieli siedzących trwożę się, zaczem starszych na odwrot zachęcam, aby się (niewcześnie) nie powstydzili, jeżeli przy którym z nich zasiada który z takowych, okazać, gdyby nie pogłosowali za wojną, niewieściuchami, ni też, co młodych spotyka podobno, uwodzili się nieszczęsném rozmiłowaniem w rzeczach których się nie posiada, przekonani (będąc) że namiętnością jak najmniej spraw dobrze się załatwia a opatrznością jak najwięcej, ale żeby dla dobra ojczyzny największe z wszystkich dawniejszych to oto niebezpieczeństwo odrzucającej naprzeciw (stronnictwu młodych) głosowali, i tak uchwalili: „że Sicylianie w tych się co teraz zachowując granicach względem nas, które nie dają nam powodu do zażaleń, to jest w zatoce Jońskiej, kiedy się wzdłuż lądu płynie, tudzież w Sicylijskiej, po przez otwarte morze płynąc, zatrzymując swoje dzierzawy spory swe sami pomiędzy sobą także załatwiać powinni; Egestaeom zaś żeby z osobna oświadczono, skoro bez Atheńczyków z Selinuntiami na razie wojnę wszczęli. aby ją i o własnych silach zakończyli; nareszcie aby na przyszłość sprzymierzeńcami nie czynić jakeśmy przywykli (dotąd) tych, którym uciśniętym obronę niesiem, a pomocy sami (w danym razie) potrzebni nie otrzymujemy wzajem.“ Ty zaś, o Prytanie[1], jeżeli są
- ↑ pierwszy Prytan, przewodniczył w Radzie (senacie) i w zgromadzeniu ludu
