z Atheńczykami, a tychże do powrócenia mu Therme przyniewolil; natychmiast téż wyruszył Perdikkas naprzeciw Chalkidejczykom z Atheńczykami przywodzonymi przez Formiona. Tak więc zostali związkowymi Athen Sitalkes syn Teresa, król Thraków, i Perdikkas syn Alexandra, król Macedonów.
Tymczasem owi na stu nawach Atheńczykowie, jeszcze bawiący w około Peloponnezu, Solion, mieścinę Korinthian, zdobywają i oddają Palaereom z Akarnanów wyłącznie i ziemię i miasto w posiadłość; daléj Astakos, w którym tyranem był Euarch, wziąwszy przemocą i wygnawszy Euarcha, miejsce do związku swego przygarnęli. Potém do wyspy Kefallenii popłynąwszy zjednali ją bez bitwy; leży zaś Kefallenia naprzeciw Akarnanii i Leukadzie, posiada cztery miasta, zamieszkane przez Paleów, Kraniów, Samaeów, Pronnaeów. Nie długo potém wróciły nawy do Athen.
Około kończącej się jesieni tegoż lata wtargnęli Atheńczykowie z całą ludnością swoją, i sami i przysiedlcy, do Megaridy pod przywodem Periklesa syna Xantippa. Atheńczykowie zaś na stu łodziach okrążający Peloponnes, którzy właśnie w powrocie do domu znajdowali się już pod Aeginą, gdy dowiedzieli się że obywatele z Miasta z całém wojskiem stanęli w Megarze, pożeglowali do nich i połączyli się z nimi. Taki zebrało się tutaj największe wojsko Atheńczyków razem, kiedy kwitnęło jeszcze Miasto a nie zostało tknięte niemocą; dziesięć tysięcy bowiem ciężkozbrojnych było samych Atheńczyków, a prócz tego mieli jeszcze trzy tysiące hoplitów[1] własnych w Potidaei, przysiedlców wtargnęło tutaj społem nie mniej jak trzy tysiące ciężkozbrojnych, prócz innej nie maléj gromady lekkozbrojnych. Spustoszywszy tedy większą część kraju powrócili do grodu. Nastąpiły potém inne jeszcze w biegu téj wojny corok wtargiwania Atheńczyków do Megaridy, tak z jazdy złożone jak całém wojskiem uskuteczniane, ażże Nizaea przez Atheńczyków zdobytą została.
Obmurowali także Atalantę Atheńczykowie i zamek z niéj uczynili w końcu tego lata, wyspę u Lokrów Opuntyjskich położoną, pustą dawniej pozostawioną, ażeby rozbójnicy morscy wypadając na łodziach z Opuntu i reszty Lokridy nie łupili Euboei.
To działo się tego lata po ustąpieniu Peloponnezyan z Attiki. W następującej zasię zimie Euarch Akarnańczyk pragnący dostać się z powrotem do Astakos, namawia Korinthian do wypłynięcia na czterdziestu nawach z pomocą tysiąca pięciuset hoplitów i przywrócenia mu rządów, do któréj to wyprawy sam jakiś zastęp na żołd przez się ściągniętego ludu przyłączył; przywodzili temu wojsku Eufamidas syn Aristonyma, Timoxen syn Timokratesa
- ↑ Ciężkozbrojna piechota, legionarii milites u Rzymian.
