Strona:PL Turgeniew - Ojcowie i dzieci.djvu/206

pozostać spokojnie gentlemanem... przyjmuję wasze wyzwanie także jako gentleman.
 — Prześlicznie! — rzekł Paweł Piotrowicz i postawił laskę w kącie. Omówimy zaraz w kilku słowach warunki naszego pojedynku; ale pierwej chciałbym wiedzieć, czy uważacie za rzecz potrzebną uciec się do formalności małej sprzeczki, która mogłaby służyć mi za pretekst do wyzwania?
 — Nie, lepiej bez formalności.
 — Ja też tak myślę. Uważam również za rzecz niewłaściwą dochodzić rzeczywistych przyczyn naszego nieporozumienia. Nie możemy znosić się wzajemnie. Czegóż więcej potrzeba?
 — Czegoż więcej potrzeba? — ironicznie powtórzył Bazarow.
 — Co zaś do samych warunków pojedynku, to ponieważ sekundantów mieć nie będziemy, skądżebyśmy ich wzięli...
 — Rozumie się, skądbyśmy ich wzięli.
 — To mam zaszczyt zaproponować wam co następuje: bijemy się jutro rano, dajmy na to o szóstej, z tamtej strony gaju, na pistolety, na dziesięć kroków...
 — Na dziesięć kroków? Więc my się nienawidzimy na taką odległość?
 — Można i na siedem, — zrobił uwagę Paweł Piotrowicz.
 — Można, dlaczego nie?
 — Strzelać dwa razy, a na wszelki wypadek, każdy z nas zaopatrzy się w karteczkę, w której sam siebie o swoją śmierć oskarży.
 — Na to nie ze wszystkiembym się zgodził, — rzekł Bazarow. — Wygląda to trochę na romans francuski; jakoś nieprawdopodobne.