Strona:PL Turgeniew - Ojcowie i dzieci.djvu/21

 — Ech, tateczku, to wszystko jedno, gdzie się tam człowiek urodził.
 — Jednakże...
 — Nie, to zupełnie wszystko jedno.
 Mikołaj Kirsanow popatrzył na syna z boku; ujechali dobre pół wiorsty, zanim rozmowa zawiązała się nanowo.
 — Nie pamiętam, czy ci doniosłem, — zaczął ojciec — że twoja stara piastunka, Grzegorzówna, umarła.
 — Tak? Biedna starowina! A Prokoficz żyje?
 — Żyje i nic się nie zmienił. Zawsze tak samo coś mruczy pod nosem. Wogóle nie znajdziesz wielkich zmian w naszem Maryinie.
 — Ekonom ciągle ten sam?
 — Otóż właśnie ekonoma zmieniłem. Postanowiłem sobie nie trzymać już więcej nikogo z usamowolnionych, uwłaszczonych, z dawnych parobków, albo przynajmniej nie poruczać takim żadnych czynności odpowiedzialnych.
 Arkadjusz ukazał wzrokiem na Piotra.
 — Il est libre, en effet, — objaśnił półgłosem Kirsanow ojciec — ale on przecie... kamerdyner. Mam teraz ekonoma z mieszczan; dzielny, jak się zdaje, chłopiec. Płacę mu 250 rs. na rok. Zresztą, — dodał, pocierając ręką czoło, co było u niego zawsze znakiem wewnętrznego zakłopotania — mówiłem ci przed chwilą, że nie znajdziesz żadnych zmian w Maryinie. Jest to niezupełna prawda. Uważam za powinność swoją uprzedzić cię, chociaż...
 Zaciął się chwilowo, poczem mówił dalej po francusku:
 — Surowy moralista powie, że moja otwartość