Strona:PL Turgeniew - Ojcowie i dzieci.djvu/92

to ciekawa natura, emancipée w prawdziwem znaczeniu tego słowa, kobieta postępowa, co się zowie. Wiecie panowie co? Pójdźmy do niej teraz wszyscy razem. Mieszka niedaleko stąd. Zjemy tam śniadanie... Jeszczeście zapewne nie śniadali?
 — Nie.
 — A więc prześlicznie. Ona, jak zapewne przeczuwacie, rozłączyła się z mężem, jest całkiem niezależna.
 — Czy ładna? — wtrącił Bazarow.
 — N...n...nie, tego nie można powiedzieć.
 — Po jakiegoż djabła zapraszasz nas do niej?
 — Ah! kawalarz z was, kawalarz... Postawi nam butelkę szampana.
 — Aha! zaraz widać człowieka praktycznego. A jakże wasz ojciec, ciągle arendarzuje?
 — Arendarzuje — odrzekł pośpiesznie Sitnikow i roześmiał się. — I cóż? pójdziemy?
 — Nie wiem, doprawdy.
 — Chciałeś przecie ludzi pooglądać — zauważył półgłosem Arkadjusz — więc idź.
 — A pan, panie Kirsanow? — podchwycił Sitników — wszak pójdziesz także razem.
 — Jakże można, tak wszyscy...
 — Nic nie szkodzi. Kukszyna dzielny chłopiec.
 — Butelka szampana będzie? — spytał Bazarow.
 — Trzy, nie jedna! — zawołał Sitnikow — ja za to ręczę.
 — Czem?
 — Własną głową.
 — Lepiej żeby workiem papy. Zresztą, pójdźmy.