Strona:PL Turgeniew - Ojcowie i dzieci.djvu/98

 — Nie poradzicie sobie z niemi, — podchwycił Sitnikow. — Należy tylko mieć je w pogardzie, i ja też niemi gardzę, gardzę bezwarunkowo! (Najmilszą dla Sitnikowa rzeczą było móc pogardzać kimś i wyrażać swoją pogardę; osobliwie też napadał na kobiety nie przeczuwając naturalnie, że po upływie kilku miesięcy będzie chodził na palcach przed swoją żoną dlatego tylko, że była z domu księżniczką Durdoleossów). Żadna z nich nie byłaby w stanie zrozumieć naszej rozmowy, żadna nie zasługuje na to, abyśmy się nią zajmowali.
 — Poco one mają rozumieć nasze rozmowy? — odezwał się Bazarow.
 — O kim mówicie? — wtrąciła Eudoksja.
 — O ładnych kobietkach.
 — Jakto? więc wy podzielacie opinję Proudhou’a?
 Bazarow wyprostował się.
 — Ja nie podzielam niczyich opinij; mam swoje własne.
 — Precz z powagami! — zawołał Sitnikow, kontent ze sposobności, że może wykazać swe przekonania wobec człowieka, przed którym bił czołem.
 — Ależ i sam Macaulay, — zaczęła znowu Kukszyna...
 — Precz z Macaulay’em! — krzyknął Sitnikow. — Wy mielibyście występować za temi babami?
 — Nie za babami, lecz w obronie praw kobiety, których przyrzekłam sobie bronić do ostatniej kropli krwi.
 — Precz!... — ale tutaj Sitnikow nagle uciął. — I ja przecież nie odmawiam im tych praw, — dodał.
 — Widzę, że z was słowianofil!
 — Słowianofil nie, chociaż zapewne...