Strona:PL Unamuno - Mgła.djvu/109

 — Na opinji najmniej ci zależeć powinno! Musimy jaknajprędzej zakończyć naszą sprawę!
 — Cóż cię tak nagli?
 — Wiele rzeczy! Jeżeli się nie zdecydujesz, będę zdolna...
 — ...przyjąć ofiarę don Augusta? Czy tak? Może wyjść za niego za mąż?
 — Nie... ale zgodzę się przyjąć dom, uwolniony od długów.
 — Zrób tak Eugenjo. Co tu dużo gadać. Najlepsze wyjście.
 — Jakto? Więc nie miałbyś nic przeciwko temu?
 — Dlaczegóż miałbym protestować. Ten August robi wrażenie ciężkiego kretyna. Wbił sobie owieczka do głowy, pocóż mu go mamy wybijać?
 — Pragnąłbyś...
 — Ależ naturalnie, moja droga! naturalnie.
 — Ładny typ z ciebie!
 — Może nie tak ładny, jakbyś chciała... w każdym razie... Chodź do mnie Eugenjo!...
 — Zostaw mnie Maurycy! Mówiłam ci już tysiące razy, że nie znoszę tych karesów. Czułości nic nie pomogą. Grunt to to, żebyś przestał się lenić i znalazł jakąś pracę. Chcę zobaczyć, czy masz głowę na karku. Przypomnij sobie, że przed paroma dniami spoliczkowałam cię.
 — Trzasnęłaś mnie w pysk tak mocno, że o mało się nogami nie nakryłem. Jeśli chcesz, mogę się znowu nadstawić. Wal, ale w inny policzek.
 — Obejdzie się!
 — Bij, bij, ile wlezie!...
 — Utemperowałeś się i siedzisz spokojnie. — Więc prawdę powiedziawszy, nie mam cię bić za co, chyba, że za lenistwo. W tym wypadku jednak musiałabym cię bić ciągle. Powtarzam ci jeszcze