Strona:PL Unamuno - Mgła.djvu/182

 — Gdy będę twoją żoną, monologi nie będą już potrzebne, pies także nie!
 — Litości Eugenjo! Przynajmniej do czasu, gdy będziemy mieli dziecko!
 — Jeżeli wogóle będziemy mieli!
 — Oczywiście, jeżeli wogóle będziemy mieli! A jeżeli nie, to niech będzie chociaż pies! O psie, powiedziano wszak, że jest najlepszym przyjacielem człowieka. Jestem pewien, że gdyby miał pieniądze...
 — Gdyby pies miał pieniądze, zaręczam ci, że przestałby być przyjacielem człowieka.
 Jeżeli nim jest, to tylko dlatego, że pieniędzy nie ma.
 Któregoś dnia Eugenja rzekła do Augusta:
 — Muszę cię zawiadomić o czemś bardzo ważnem, ale poproszę cię zgóry abvś się nie gniewał, abyś mi wybaczył to, co powiem...
 — Mów, mów Eugenjo..
 — Wiesz... ten mój były narzeczony...
 — Tak. Maurycy..
 — Czy wiesz, dlaczego zerwałam z tym bezwstydnikiem?
 — Nie chcę o tem wiedzieć!
 — To dobrze o tobie świadczy, że nie chcesz wiedzieć... A więc musiałam zerwać z tym próżniakiem, z tym ladaco, ale on..
 — Niepokoi cię jeszcze?
 — Tak!
 — Już ja go nauczę!
 — Nie, nie Auguście... nie wiesz, o co mi chodzi! Maurycy nie daje mi spokoju... ale tutaj chodzi o zupełnie inne sprawy...
 — Nie rozumiem!
 — Nie martw się Auguście! Bądź zupełnie spokojny! Maurycy nie gryzie, on tvylko szczeka.