Strona:PL Unamuno - Mgła.djvu/186

 — Przysięgnij mi, że był tu u mnie młody człowiek, którego rysopis ci podaję:... Wysoki blondyn, dość tęgi... z orlim nosem.
 — Czy pan jest chory don Auguście?
 — Więc to nie był sen?
 — W takim razie i ja musiałabym śnić!
 Niech pan będzie spokojny! Ten młody człowiek był tutaj!
 — A co powiedział, wychodząc?
 — Wychodząc, nic nie mówił... nie widziałam go, gdy wychodził.
 — Czy wiesz Liduvino, kto on jest?
 — Wiem... był narzeczonym...
 — Tak, tak!... A teraz, czy wiesz, kto do niego należy?
 — Skądże mam wiedzieć.
 — Wy kobiety, wiecie przecież wiele rzeczy, o których wam nigdy nie mówiono, których was nie uczono...
 — A z drugiej strony nie umiemy się nauczyć tego, czegoby mężczyźni chcieli, abyśmy się nauczyły.
 — Powiedz mi całą prawdę, Liduvino... Czy wiesz, kto teraz należy do Maurycego?
 — Nie wiem, ale domyślam się już!
 — Zawołaj teraz Dominika.
 — Po co?
 — Chcę się dowiedzieć, czy jeszcze śnię, czy ty jesteś Liduviną, żoną Dominika i czy...
 — ...i czy Domingo także przypadkiem nie śni? Przypuszczam, że lepiej będzie, gdy się pan poradzi Orfeusza!
 — Dobrze... sprowadź Orfeusza!
 Po chwili Orfeusz wpadł do pokoju, machając z radości ogonem.