Strona:PL Unamuno - Mgła.djvu/193

jednak, co się dzieje w twojem wnętrzu... dlaczego jesteś taki osowiały i przybity?...
 — Nie mogę jeszcze w to uwierzyć!
 — Jedną miłość djabli wzięli?! Nazwijmy ją A. Czy ci nie zostaje jeszcze do wyboru miłość B, C czy X?
 — Nie mam teraz głowy do żartów!
 — Właśnie należałoby pożartować!
 — Cierpię nietyle z powodu odtrąconej miłości, ile z powodu ośmieszenia mnie! Zadrwiono sobie ze mnie! Wykpiono mnie, chciano mi widocznie dowieść, że nie istnieję...
 — Quel boinheur!
 — Nie naigrawaj się ze mnie, Wiktorze...
 — A dlaczegóż miałbym się nie naigrawać? Chciałeś robić mad nią eksperymenty, traktować ją jak zwierzę z laboratorjum, tymczasem to ona zrobiła z ciebie żabę. Wskocz więc do bagna, zacznij skrzeczeć i kumkać, i niech ci się dobrze dzieje!
 — Jeszcze raz cię proszę...
 — Prosisz, abym nie żartował? Mam ochotę na żarty! Żarty stworzone zostały właśnie dla podobnych sytuacyj...
 — Ale twój żart rani i kąsa...
 — Trzeba cię gryźć, kąsać i ranić, abyś przestał mylić pojęcia: mieszać sen z jawą, złudzenie z rzeczywistością, prawdę z kłamstwem... Żart, który nie rani, jest do niczego! Dziecko śmieje się z tragedii, starzec płacze, słuchając komedji. Chciałeś eksperymentować, a sam stałeś się objektem eksperymentów.
 Eksperymentuj więc dalej na sobie samym...
 — Tak, chciałbym popełnić samobójstwo!
 — Byłoby to rozwiązanie kwestji, tak dobre, jak każde inne, ale nie najlepsze.