Strona:PL Unamuno - Mgła.djvu/30

 — Nie, proszę pana. Domingo, to jej pierwsze nazwisko rodowe.
 — Ponieważ jednak chodzi o kobietę, więc nazwisko powinno być zmienione na Dominga. Gdzież tu harmonja fonetyczna?
 — Nie znam się na tem!
 — Proszę mi jeszcze powiedzieć — ciągnął dalej August, manewrując palcami w kieszeniach — dlaczego wychodzi z domu sama? Czy jest panną, czy mężatką? Czy jej rodzice żyją?
 — Jest panną i sierotą i mieszka u wujostwa...
 — Z linji macierzystej, czy ojczystej?
 — Nie wiem poprostu ciotka i wuj.
 — Nic ważnego zresztą... Pozatem...
 — Wiem, że udziela lekcji muzyki.
 — Czy dobrze gra?
 — Nie mogę powiedzieć panu...
 — Dobrze, dobrze! Te wiadomości w zupełności mi wystarczą. Proszę to przyjąć za fatygę.
 — Bóg zapłać, Bóg zapłać!! Coby tu jeszcze powiedzieć panu. Chciałabym dopomóc z duszy i serca. Może pan mi da jakie zlecenie?
 — Może i dam, ale nie teraz, nie teraz. Dowidzenia!!
 — Proszę liczyć zawsze na moje usługi. Umiem trzymać język za zębami.
 „Hm, mój drogi — rzekł August do siebie, pożegnawszy się ze stróżką — trzeba przyznać, że wdałeś się w kabałę, że postąpiłeś nieostrożnie. Teraz nie czas się już cofać, cóżby bowiem pomyślał o tobie, ten cerber idealny? A więc... Eugenja Dominga del Arco, to jest, chciałem powiedzieć, Eugenja Domingo del Arco. Dobrze, zapiszę sobie, żeby nie zapomnieć.
 Najlepsza sztuka mnemotechniczna polega na tem, aby mieć notes w kieszeni!
 Mój niezapomniany przyjaciel, Leon, zwykł