Strona:PL Unamuno - Mgła.djvu/48

za nią, lecz zwyciężył zdrowy rozsądek... oraz pokusa pogawędzenia ze stróżką.
 — To ona, tak ona, której szukam od lat i która mi teraz wychodzi na spotkanie. Jesteśmy dwiema monadami, które się dopełniają.
 Rodzina jest prawdziwą komórką socjalną. A ja jestem tylko molekułem! Ach, jakaż ta nauka jest poetyczna!... Matko spójrz na mnie z nieba i dopomóż mi!“
 August uświadomił sobie w tej chwili, że obejmuje ramionami powietrze. Miłość to ekstaza.
 Istniejemy po to, aby emanować ze siebie miłość!
 Uśmiech Małgorzaty sprowadził do do rzeczywistości. Do rzeczywistości?
 — Co tam słychać nowego? — zapytał August.
 — Nic proszę pana!
 — Czy panienka nic nie powiedziała, gdyście jej oddawali list?
 — Nie!
 — A dzisiaj?
 — Zapytała mnie o pański adres. Zapomniał pan widocznie dodać, gdzie pan mieszka, Pozatem, dała mi jeszcze jedno zlecenia...
 — Zlecenie? Jakie?
 — Prosiła mnie, abym powiedziała panu, że nie jest wolna... że ma narzeczonego!
 — Narzeczonego?
 — Przecież mówiłam już panu!
 — Nic nie szkodzi! Będziemy walczyli!
 — Tak, będziemy walczyli!...
 — Czy przyrzekacie mi swoją pomoc, Małgorzato?
 — Naturalnie!
 — Musimy zwyciężyć!
 August poszedł do parku, aby odświeżyć swe oczy widokiem zieleni i posłuchać ptaków, śpiewa-