Mało jest ludzi, którychby imię było tak znanem i szanowanem jak imię Stanisława Jachowicza. Współcześnie żyjący, patrząc na czyny jego z blizka, wysoko go cenili i dziś jeszcze życie jego, pełne poświęcenia i trudu dla drugich, podziw w nas budzi.
Stanisław Jachowicz urodził się 17 kwietnia 1796 r. w Galicyi, we wsi Dzikowie. Ojciec jego, rządzca dóbr hr. Tarnowskich, wcześnie go odumarł; mały Staś zaledwie liczył wtedy lat cztery. Pozostała matka, pełna cnót i pobożności niewiasta, zajęła się wychowaniem syna. Ona to zaszczepiła w nim miłość Boga i litość dla nieszczęśliwych, które stać się miały gwiazdą przewodnią w całem życiu Stanisława.
W r. 1805 rozpoczyna Jachowicz nauki w Rzeszowie, następnie oddano go do gimnazyum w Stanisławowie, a gdy to ukończył udał się na nauki wyższe, uniwersyteckie, do Lwowa.
Zarówno w gimnazyum jak i na uniwersytecie nauki wykładano wówczas w języku niemieckim. Było to niemałe utrudnienie i niemała przykrość dla uczni, lecz Jachowicz nie zaniedbywał w wolnych od obowiązkowych nauk godzinach kształcić się także w ojczystej mowie i własną pracą, czytaniem dobrych ksią-
