Lew, dla siły i odwagi swojej królem zwierząt nazwany, bywa zwykle maści płowej, długi jest od 5 do 6 stóp, wysoki bywa na 3 lub 4 stopy. Głowa jego jest wielka i silna, szeroka paszczęka, uzbrojona 14 zębami, język okryty ostrymi kolcami. Gęste brwi ocieniają oczy jego żywe i ognia pełne. Długa grzywa zdobi mu szyję. Łapy jego są krótkie i potężnej mocy, pazury długie i zakrzywione. Postępuje zwolna i z godnością, ale kiedy goni zdobycz, bieży z nadzwyczajną szybkością i robi susy od 12 do 15 stóp długie. Kto nie widział tego cudownego zwierza, wystawić sobie nie potrafi jego postawy wspaniałej i dumnych spojrzeń jego.
Siła lwa jest taką, że uderzeniem łapy złamie grzbiet koniowi, a zamachem ogona wywróci człowieka. Porywa jałowicę jak kot myszkę. Ryk jego rozlega się po lasach jak grzmot daleki, trwogą i postrachem napełnia inne zwierzęta. Może niektórzy przesadzili opisy jego odwagi, jednak kiedy go głód albo gniew pobudza, nic go wstrzymać nie zdoła, najeża grzywę, uderza łapą w ziemię, bije sam siebie długim ogonem i gotów rzucić się na wszystko. Pomimo tej srogości, lew okazuje się często wspaniałym i wdzięcznym, jak tego liczne są przykłady. Lwica też
