Strona:PL Urke-Nachalnik - Wykolejeniec.pdf/250

na drugiego, mocno zażenowani. Jeden z czeladników, w starszym już wieku człowiek, chudy jak szkielet, który od samego początku nie brał udziału w intrydze uknutej, (jak się Romanowi zdawało) przeciwko niemu, zbliżył się do przybysza z wyciągniętą przyjaźnie dłonią:
 — Czy towarzysz ma legitymację związkową?
 — Nie mam.
 — Dlaczego? — zapytał zdziwiony.
 — Dlatego, że nie jestem tutejszy.
 — A skąd? — zapytało kilka głosów naraz.
 — Z Rosji.
 — Z Rosji... — powtórzyli z jeszcze większym zdziwieniem.
 — Uciekłeś od bolszewików! — zawołał starszy piekarz. — Rozumiem...
 — Wcale nie uciekłem... — zaoponował.
 — Tylko co?... — zdziwienie potęgowało się.
 — To już moja osobista sprawa... — odparł.
 — Ale trzeba należeć do związku — powiedział ów starszy człowiek. — A na jakich warunkach przystąpiliście tu do pracy?
 — Nie wiem jeszcze.—  — To gorzej. Właściciele chcą, aby na nich za darmo pracowano. Trzeba się było wpierw umówić. Wy musicie brać taką zapłatę, jak każdy inny pracownik i nie psuć nam ceny...
 — Nie mam zamiaru szkodzić komukolwiek. Jestem proletarjuszem, tak samo jak i wy! — zawo-