Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/103

kła z „Klawym“. Wstydzi się już własnego ojca, opuściła mnie z własnej woli.
 Stary uspokojony pokiwał głową i odezwał się z zadowoleniem:
 — Ładna córka! Życzę wszystkim złodziejom takie przyzwoite dzieci.
 — Ale od własnego ojca uciekać! — krzyknął „Lipa“.
 — Od takiego ojca, jak ty, to nie szkodzi.
 — Zwariowałeś!
 — Na razie, nie. Jak widzę, masz porządną córkę. Ręczę, że jeżeli nie zepsuła się w twoim otoczeniu to gdzie indziej na pewne się to nie stanie.
 — Ale piękna i młoda dziewczyna osamtniona, bez opieki?
 — Kto nie ma złych skłonności, nie potrzebuje opieki nad sobą, ale złemu i opieka nie pomoże.
 — Jak tak rozumujesz, to się już nie dogadamy, — obraził się „Lipa“.
 — Porozumiemy się, brachu — nie jest jeszcze tak źle. Moja rada jest taka: zmykaj z Warszawy, póki czas, a córka — jak zobaczy, że zerwałeś z tym światem — sama wróci do ciebie.
 — Już kilka dni upłynęło, jak jej nie ma. Oszaleję chyba. Bez niej życie nie przedstawia dla mnie żadnej wartości.
 — Forsy dużo miała ze sobą?
 — Właśnie o to chodzi, że nie miała ani grosza. Nie rozumiem, jak można sobie poradzić, nie mając wcale gotówki.
 — Uczciwi ludzie nigdy nie mają forsy, a jednak żyją, — odparł Herszek.
 — Dowiedziałem się nawet poufną drogą, że została aresztowana podczas obławy i co mnie najbardziej dziwi, została natychmiast zwolniona.