Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/116

nowała się jednak, myśląc z goryczą, jak ludzie mogą uważać ją za taką...
 Zadała sobie pytanie:
 — Czy rzeczywiście na taką wyglądam?
 Po raz pierwszy w życiu poczęła patrzeć innymi oczami na ludzi z lepszego świata, do których tak tęskniła.
 W innych hotelach, gdzie nocowała, było jeszcze gorzej. Wszędzie widziano w niej piękną kobietę, a nigdzie pięknego człowieka. Dziwiła się, że wszędzie ją traktują, jak kobietę, która przyszła do hotelu, by zarobić... Gdyby nie przejmujący chłód na ulicy, chętniebv przenocowała gdzieś w lesie, daleko od ludzi.
 Nie przyszło jej nawet na myśl, że tam dopiero mogliby się na nią rzucić różni erotomani, nie pytając wcale o jej zgodę.
 Aniela, córka znanego złodzieja, była za uczciwa, by mogła wiedzieć, ile podłości i wstrętnych zasadzek czyha z każdego kąta na ładne kobiety, a do nich wszak ją zaliczano.
 Krocząc Marszałkowską, zatopiona w rozmyślaniach, natknęła się przy przystanku tramwajowym na wspólników Janka.
 Groźny Antek zrobił krok ku Anieli i zawołał:
 — Wstyd! Porzucić własnego ojca i zmykać, diabli wiedzą po co i gdzie... Ojciec biega, jak obłąkany po całej Warszawie za tobą!
 Aniela udała, że nie słyszy i chciała oddalić się.
 Felek zastąpił jej drogę.
 — Zlituj się nad ojcem! Wczoraj dostał ataku serca!
 Aniela spuściła smutno oczy.
 — Czemu milczysz? Mów, jedziesz z nami do domu, czy nie? — zawołał groźnie Antek.
 — Ma rację, — dodaj Felek. — Jazda, bierzemy dryndę i walimy do domu... Stary się ucieszy.