Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/121

kuje go; jednak za nadto go kochała, aby mogła się opanować.
 — Tęskniłaś? — wyszeptał.
 Aniela w odpowiedzi bardziej przytuliła się do niego i wyrzuciła jednym tchem:
 — Sama nie wiedziałam, jak cię mocno kocham. Kiedy cię pożegnałam, byłam pewna, że zerwałam z tobą na zawsze. Omyliłam się. Nie doznałam spokoju i szukałam cię wszędzie. Nawet we wstrętnych melinach Kocham cię... Jestem gotowa stanąć razem z tobą pod szubienicę — łkała.
 Janek doznawał różnych uczuć, które wydusiły łzy z jego stalowych oczu. Zapłakał po raz pierwszy w życiu. Litował się nad młodą dziewczyną i zrozumiał wreszcie, czem ona jest dla niego.
 — Pozwól się pocałować, kochana.
 Sama mu podsunęła policzek. Jednak nie mógł się opanować, by nie pocałować jej ust. Aniela odskoczyła zawstydzona.
 Szofer, który zaobserwował to w lusterku, zrozumiał na co się zanosi, więc krzyknął na głos:
 — Dokąd?
 Janek podał nazwę hotelu i znów zamierzał ją całować. Aniela wzdrygnęła się na dźwięk słowa „hotel“ i odrazu oprzytomniała.
 — Do hotelu nie pojadę!
 — Uspokój się kochana. Widzisz sama, że musimy gdzieś pomówić ze sobą bez świadków.
 Aniela zatopiła przenikliwy wzrok w Janku, jak by chciała wyczytać jego zamiary.
 Janek uchwycił jej myśli i odparł:
 — Możesz mi w zupełności zaufać. Takim podłym „Janek Klawv“ nie jest.
 Taksówka zatrzymała się przed wskazanym hotelem. Janek rzucił niedbale szoferowi banknot i wprowadził Anielę do swego pokoju.