Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/164

gladając na „Klawego“ badawczym wzrokiem. — Dawne jest pan w Polsce?
 — Nie przypominam sobie.
 — Jak widzę, jest pan takim samym spryciarzem, jak dawniej.
 — Jeszcze większym — odpowiedział „Klawy“ cyniczni.
 — Powiedz mi pan, kim jest ta dziewczyna, z którą pan był w hotelu?
 — Dziewczyna, jak wszystkie dziewczęta...
 — Niech pan nie będzie tak cyniczny i nie zmusza mnie do zmiany tonu.
 — Może pan mówić jak pan chce, mnie to zupełnie obojętne.
 — Wiele pan ma lat.
 — Proszę zapytać mojego ojca.
 — Niech się pan uspokoi, — zawołał komisarz gniewnie: — Proszę mnie odpowiadać do rzeczy, inaczej...
 — Inaczej, co?... Będzie mnie pan bił?... Jestem już na to przygotowany od dawna...
 — Ale podobasz mi się. Jesteś morowy. Mimo, że mamy cię w ręku nie zdradzasz strachu. Chcesz papierosa?
 — Nie palę.
 — A w karty grasz?
 — Jak kiedy panie komisarzu. Najlepiej lubię się bawić z wami.
 — A dużo kochanek osierociłeś na wolności? — zapytał komisarz, usiłując nadal nawiązać rozmowę.
 — To moja rzecz panie komisarzu.
 — Nie widzę w tym nic złego. Taki piękny mężczyzna, jak ty musiał mieć kolosalne powodzenie.
 — To teraz nie ważne.
 — Ale i ta dziewczyna jest piękna, z którą byłeś w hotelu.