Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/202

scowości majątek ziemski i uchodzi w okolicy za boga tego Amerykanina.
 Skończyło się na tym, że podzieliliśmy łup na różne części. Uprzednie, oczywiście, zwróciliśmy Krygierowi zrabowane mu dziesięć tysięcy dolarów. Wszyscy goście w pałacu byli przekonani, żeśmy zamordowali Krygiera. — zakończył Antek opowiadanie.
 Pociąg zbliżał się do Poznania.
 — No, chłopcy, czas się zbierać, — rzekł zadowolony Moryc, zapalając cygaro. — Podróż minęła nam bardzo mile. Oby się tylko nam dalej tak wiodło… Jak się nazywa narzeczona Janka?... — zapytał naraz.
 — Aniela — odparli Antek i Felek jednocześnie.
 — Ale ona jest naprawdę anielsko ładna. Warta grzechu...
 — Szkoda gadać. Nic u niej nie wskórasz.
 — Przekonamy się — uśmiechnął się Moryc pewny siebie.
 Poznań. Pasażerowie w pośpiechu wysiadają z pociągów. A wśród nich wolnym krokiem posuwają się z oddzielna nasi trzej bohaterowie. Za nimi postępuje elegancka pani, ubrana w kostium sportowy ze srebrnym lisem. Mijając ich kobieta rzuca słówko — nazwę hotelu, dokąd mają zajechać.
 Nasza trójka szybko wsiada do taksówki, każąc się wieźć do umówionego hotelu. Eleganacka niewiasta wsiada do następnego wolnego auta i podaje nazwę tegoż hotelu. Każdy z nich zajmuje oddzielny pokój.
 Gdy wszyscy zebrali się w pokoju Amerykanina, Moryc zapytał elegancką panią:
 — Jak przedstawia się sprawa? Trzeba się zabrać do roboty.
 Ale młoda kobieta zwiesiła ze smutkiem głowę.
 — Co się stało?