Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/235

 — Mam jeszcze resztę.
 — Co słychać w warszawskiej „gorzelni“ (urzędzie śledczym)?
 Tam panuje popłoch. Potracili głowy. Podobnej ucieczki jeszcze nie było. Ale za to w naszym światku radość panuje niebywała. Są zachwyceni tą robotą.
 Krygier wyjął z kieszeni złotą bransoletę, wysadzaną brylantami i, wręczając ją sprawozdawczym, rzekł:
 — To w dowód, że jesteś odważną kobietą. Gdyby w naszym światku były ordery, otrzymałabyś najwyższe odznaczenie za plan wykradzenia Janka. Gdyby nie ty, gniłby jeszcze dziś za kratami.
 — A teraz pamiętajcie o tym — ciągnął dalej Krygier pod adresem Antka i Felka — że dziś jeszcze o czwartej po południu powinniście wyruszyć w drogę. Macie bezpośrednią komunikację kolejową do miejsca przeznaczenia. Mam do was zaufanie, że nie ukryjecie przed nami łupu. O ile dobrze wywiążecie się z zadania, zostaniecie naszymi stałymi wspólnikami. Zamierzam coś nowego, ale teraz jeszcze nie pora o tym tu mówić.
 Gdy po pożegnaniu się, Antek i Felek opuścili „salę obrad“, jedyna uczestniczka posiedzenia zauważyła?
 — Żal mi tych chłopców złote serca mają.
 — Nie możemy się tym liczyć — odparł krótko Krygier. — Kogoż mielibyśmy tam wydelegować? Przecież prawie jeszcze nie zakosztowali chleba więziennego. Nie szkodzi, mogą zaryzykować.
 — Ale ta robota wszak w dziewięćdziesięciu dziewięciu procentach jest skazana na niepowodzenie — zauważył Moryc.
 — To ich rzecz. W razie powodzenia, przyniosą prawdziwy skarb. Trzeba ich właśnie wypróbować, czy nadają się na moich wspólników.
 Moryc spojrzał na zegar zawołał przerażony:
 — Już po dziewiątej, a doktora jakoś nie ma!