Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/248

wać ręki. Ale gdy Antek usiłował ją objąć, odskoczyła odeń. Był tym oszołomiony.
 — Pocóżeś mnie wykradała z celi więziennej? Nie warto było... — dodał z gorzkim uśmiechem. — Może mi wytłumaczysz dziwną przyczynę twego zachowania się? Czy wyrządziłem ci jakąś krzywdę?
 — Kochałam ciebie, bo sądziłam, że uda mi się ciebie przerobić, że będziesz innym człowiekiem. Ale teraz już wiem że twój los jest przesądzony.
 — A więc dlatego?
 — Spędziłeś noc w podejrzanym hotelu na Pradze, skąd podstępem sprowadzono cię na policję. Jak mogłeś wobec mnie w ten sposób postąpić.
 — Przysięgam, że to kłamstwo, nieprawda. Teraz raczej ty wyznaj mi prawdę, kto ci zawrócił głowę: profesorek, czy Moryc? Wy kobiety!...
 Na dźwięk imienia, HMoryc“ rumieńce wystąpiły na twarzy Anieli.
 — Jak śmiesz mnie o to podejrzewać?
 — Zakochanemu najdziksse pomysły przychodzą do głowy.
 — Więc wybij to sobie z głowy. Czy ty wogóle wiesz co to miłość?
 — Zależy jak sobie wyobrażasz nasze życie.
 — Bardzo prosto — odparła Aniela: spokojnie, bez policji, więzienia. By pędzić żywot szczęśliwy i spokojny, należy unikać wszystkiego. co kryje w sobie niebezpieczeństwo i niesie cierpienie. Tymczasem, od chwili gdy ciebie poznałam, nie byłam wolna na sekundę od niebezpieczeństwa. Ile już zdążyłam z twego powodu przecierpieć?
 — Znać po tobie wpływ rozmów i dyskusyj z profesorem. Filozofujesz?
 Aniela zbliżyła się do niego. W oczach ukazały się jej łzy.