Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/259

wille. Pani hrabina po tym gdy ją okradziono, postanowiła opuścić Warszawę.
 Żarski począł krążyć podniecony po pokoju. W pewnym momencie rozkazał:
 — Przetrząsnąć całą willę!
 — Nie pozwolę na to — zawołał dozorca... — Dosyć się napracowałem przy porządkowaniu po ich wyjeździe. Hrabina ma w tych dniach przyjechać...
 — Po czyim wyjeździe — przerwał mu komisarz Żarski.
 — Po wyjeździe tych, którzy tu mieszkali — odrzekł dozorca bez zająknięcia.
 — Długo tu mieszkali?
 — Sporo czasu, dokładnie nie pamiętam.
 — Jak widać ma pan słabą pamięć. To nie szkodzi, gdy będzie potrzeba, przypomnimy panu wszystko.
 — Jak wyglądał właściciel willi?
 — Przystojny, wysoki poważny.
 — A jak się nazywał?
 — Krygier, mówili nawet, że to baron, czy lord. Ja tam nie wiem.
 — A gdzieżeście byli, kiedy wchodziliśmy do willi.
 — W ogrodzie.
 — I nie słyszeliście, jak tu gospodarujemy cztery godziny czasu?
 — Głuchawy jestem.
 — Aha... Głuchy... Ma słabą pamięć — rozważał komisarz Żarski. — A psy kto zastrzelił?
 — Ja. Tęskniłv za panem swoim. Zaczęły zdradzać niepokój. Wściekały się.
 — A czy pan prowadził interesy? Czy przychodzili do niego ludzie? Kobiety, może?
 — Mój pan najczęściej przebywał zagranicą. Tu, w willi nikogo nie przyjmował.