Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/38

bowanych środków, jakimi dysponował; nalał do szklanki zimnej wody, podsunął jej miękki fotel, poczęstował nawet papierosem. Widząc, że uspakajające środki zawodzą — odezwał się grzecznie:
 — Wobec tego, jeszcze raz będę zmuszony fatygować panią hrabinę...
 To poskutkowało. Hrabina natychmiast otarła łzy, sięgnęła nawet do torebki po lusterko i puderniczkę, by wyrównać uszczerbek, jakiego doznała jej mocno upudrowana twarz, podczas płaczu.
 — Proszę! Może pani hrabina powie mi, ile pieniędzy mogło być w kasie krytycznej nocy?
 Hrabina patrzyła dłuższą chwilę na kmisarza, nie odpowiadając wcale, jak gdyby nie rozumiała pytania.
 — Komisarz powtórzył pytanie, akcentując każde słowo.
 — Panie komisarzu, skarb... bogactwo... Cały mój kapitał!
 — Chciałbym znać cyfrę.
 — Co za różnica, to na jedno wychodzi, — odparła z rezygnacją.
 — Komisarz zrozumiał, że hrabinie zależy na tym, aby prasa nie rozpisała się o jej bogactwie. Przybrał współczujący wyraz twarzy i badał dalej.
 — O której mniej więcej godzinie dokonano włamania?
 — Obudziłam się już po północy.
 — Kto panią zbudził?
 — Gabinet, gdzie stoi kasa, mieści się obok sypialni. Zbudził mnie nagle ze snu silny huk. Niestety było już za późno...
 Tu poczęła znów manewrować chusteczką. Komisarz uspakajał ją grzecznie.
 — Niech pani odpocznie. Proszę zebrać myśli i Wszystką sobie przypomnieć. Dla nas, najmniejszy