Strona:PL Urke Nachalnik - Rozpruwacze.pdf/84

 Janek zbliżył się i nie bez obrzydzenia usiadł na brzegu łóżka.
 Stary to zauważył.
 — Co?... Brzydzisz się mego legowiska... Jak doczekasz się, brachu mojego wieku i przejdziesz tyle kolejek w życiu, co ja, to kto wie, czy nie będziesz gorzej wyglądał.
 Starzec zamyślił się i po chwili ciągnął dalej:
 — Dla siebie już dawno umarłem, brachu. Tylko dla was dzieci żyję i wegetuję na tym marnym świecie. Tak, tylko dla was... Nie istnieje już dawny „Herszełe Rozpruwacz“, przed którym drżeli kapitalici i bankierzy. Teraz jedynym moim celem jest opieka nad członkami naszego zgromadzenia. Pragnę i dążę do tego jak głosi nasz program, aby każdy z was nawrócił się. Bóg nie odpycha największego nawet grzesznika od siebie. Każdy z nas musi pamiętać: „Lepiej później, niż nigdy“...
 Obecni słuchali uważnie. Garbusek umiał zainteresować pupilów proroczymi wywodami. W mig zrozumiał dlaczego Janek rzuca niepewne spojrzenia wokoło siebie i zawołał:
 — Same swoje „rozpruwacze“ brachu. Przygotowuje ich do nowego życia. Forsy mają dość i najwyższy czas „bastować“. „Kapusiów“ między nami nie znajdziesz. Każdego pouczam, że grunt złożyć losy w ręku Boga.
 Janek machnął lekceważąco ręką.
 Garbusek wyprostował się na barłogu i groźnie zawołał:
 — Łajdak jesteś! Należysz do zakonu „Rozpruwaczy“ i przeszło rok czasu nie przychodziłeś. U naszego brata grunt, to wiara! Słyszysz, wiara!!...
 — Głupstwa. Mam z tobą stary, coś ważnego do omówienia.