Strona:PL V Hugo Pracownicy morza.djvu/143

 — W każdej. Człek to odważny. Ja jestem Blasco, a on Blasquito.
 — Tak więc niechybnie przybędzie do Guernesey?
 — Ja przybywam jednego miesiąca, a on drugiego.
 — Rozumiem.
 — Licząc od przeszłej soboty tydzień, od dziś za pięć dni Blasquito przyjedzie.
 — A jeśli morze będzie nieużyte?
 — Jeśli burza?
 — Tak.
 — Blasquito nie przybędzie tak prędko, ale przybędzie.
 — Skąd?
 — Z Bilbao.
 — A dokąd się uda?
 — Do Portland.
 — Dobrze.
 — Lub do Tor Bay.
 — Tem lepiej.
 — Wasz człowiek może być spokojnym.
 — Blasquito nie zdradzi?
 — Tchórze tylko są zdrajcami. My jesteśmy odważni. Morze jest świątynią zimy. Zdrada jest świątynią piekła.
 — A czy nikt nas tu nie słyszy?
 — Niepodobieństwo. Nikt nie słucha i nikt nie patrzy, bo strach tworzy dokoła pustynię.
 — Wiem o tem.
 — Ktoby odważył się nas podsłuchiwać?
 — Macie rację.
 — Zresztą, choćby podsłuchiwano nic nie zrozumieją. Mówimy djabelskim językiem, którego nikt