Strona:PL V Hugo Pracownicy morza.djvu/154

 — Tak. A wy Paryżanin?
 — Zwany Czerwoną skórką. Tak.
 — Pokażcie.
 — Proszę.
 Mężczyzna wyjął z pod bluzy rewolwer, broń dość rzadką w Europie na owe czasy.
 Rewolwer był nowy i połyskujący. Dwaj obywatele przyjrzeli mu się z uwagą. Ten, który zdawał się znać Jacressardę i którego mężczyzna w bluzie nazwał puszkarzem, wypróbował mechanizm rewolwera i podał go drugiemu, który mniej podobny do obywatela miejskiego, stał teraz plecami obrócony do światła.
 Puszkarz znów się odezwał:
 — Ile za to? Mężczyzna w bluzie odpowiedział:
 — Przybywam z tem z Ameryki. Inni przywożą małpy, papugi i bydło, jakby Francuzi byli barbarzyńcami. Ja przywiozłem tę machinkę. Użyteczny wynalazek.
 — Ile za to? — powtórzył puszkarz.
 — Pistolet z walcem ładunkowym, ruchomym.
 — Ile?
 — Paf! pierwszy strzał. Paf! drugi strzał. Paf.., leci to, jak grad! Doskonały instrument.
 — Ile za to?
 — Ma sześć lufek.
 — Gadajcież, ile za to?
 — Sześć lufek, więc sześć ludwików.
 — Dam pięć ludwików?
 — Niepodobna. Po ludwiku od kuli. Ostatnia cena.
 — Jeśli mamy robić interes, to trzeba coś ustąpić.
 — Powiedziałem umiarkowaną cenę. Przypatrz-no się tylko, panie puszkarzu.